Թրամփը հաղթեց նախագահական ընտրություններում. ահա թե ինչու
Դժվար է գերագնահատել նախկին նախագահ Դոնալդ Թրամփի վերադարձի հաղթանակի մեծությունը: Նա դարձավ հանրապետականների առաջին թեկնածուն, ով 2004 թվականից ի վեր գրավեց ժողովրդի ձայնը, մինչդեռ նրա կուսակցությունը կրկին գրավեց Սենատը և կարող է պահպանել իր մեծամասնությունը Ներկայացուցիչների պալատում: Այս մասին գրում է USNEWS-ը։
Պահպանողականներն արդեն վերահսկում են Գերագույն դատարանը, ինչը նշանակում է, որ մենք կարող ենք գնալ դեպի դաշնային կառավարության լիակատար տիրապետության շրջան՝ մի մարդու ղեկավարությամբ, ով ասել է, որ կօգտագործի իր լայն լիազորությունները՝ պատժելու իր ենթադրյալ քաղաքական թշնամիներին և իրականացնել ներգաղթյալների աննախադեպ զանգվածային արտաքսում։
Տնտեսություն
Շատ խելացի մարդիկ շատ թանաք են թափել (կամ մեկ և զրո)՝ տարակուսելով, թե ինչու է ամերիկյան տնտեսությունը — որը ցուցադրեց ամենաուժեղ վերադարձը համաճարակից ցանկացած հարուստ ժողովրդավարության համար, ամենահարուստն ու ամենաարդյունավետն է այս խմբից և այսօր աշխարհի նախանձն է — ավելի շատ ներքև քաշեց, քան թե օգնեց Քամալա Հարիսին։
Պատասխանելու համար առանձնապես բարդ հարց չէ: Դա հիմնված է այն բանի վրա, թե ինչ է նշանակում «տնտեսություն»:
Եվ այստեղ մենք գիտենք անցած հասարակական կարծիքի հարցումներից, որ երբ ամերիկացիներն ասում են «տնտեսություն», նրանք մտածում են «ապրանքների և ծառայությունների գնի մասին» շատ ավելին, քան գործազրկության (որը չափազանց ցածր է) կամ արժեթղթերի շուկայի:
Այո, վերջերս շատերի համար իրական աշխատավարձերը բարձրացել են։ Բայց բավական չէ ասել, որ «գնաճի տեմպերը դանդաղել են» (այսինքն՝ «գնաճը նվազել է»): Ամերիկացիները, ինչպես նախորդ տարի ասաց Դաշնային պահուստային համակարգի մի բարձրաստիճան պաշտոնյա, ցանկանում են, որ գները հետ իջնեն:
Նորից հաղթում է ոչ իշխանական տրամադրությունը
Մոտավորապես վերջին մեկ տարվա ընթացքում Բրիտանիայում, Ֆրանսիայում, Գերմանիայում, Հնդկաստանում, Ճապոնիայում, Նիդեռլանդներում, Լեհաստանում, ՀԱՀ-ում և Հարավային Կորեայում ընտրությունները վատ են անցել գործող կառավարությունների ղեկավարների և իշխող կուսակցությունների համար: Կանադայի վարչապետ Ջասթին Թրյուդոյի վարկանիշը կազմում է 33%:
Փոխնախագահ Կամալա Հարիսի ամենամեծ խոչընդոտներից մեկը ընտրողներին համոզելն էր, որ նա փոփոխության գործակալ է: