Պաշտպանել ժողովրդավարությունը, վերակենդանացնել տեղական լրագրությունը
Chip Somodevilla/Getty Images
The Washington Post-ի հայտնի կարգախոսը՝ «Ժողովրդավարությունը մահանում է խավարում», ցավոք, իրականություն է դառնում Միացյալ Նահանգների շատ մասերում: Թվային դարաշրջանը կոտրել է թերթերի բիզնես մոդելը՝ բազմաթիվ համայնքներ վերածելով «լրատվական անապատների», առանց տեղական լրագրության: 2005 թվականից ի վեր մոտ 2500 օրաթերթ կամ շաբաթաթերթ է ծալվել, և այժմ մնացել է 6500-ից քիչ թերթ: Ամեն շաբաթ ևս երկուսը անհետանում են։ Այս մասին գրում են հոդվածի հեղինակներ Լորա Թայսոնը (Laura Tyson) և Լենի Մենդոնկան (LENNY MENDONCA) project-syndicate-ում։
Տեղական լրագրության անկումը պայմանավորված է բազմաթիվ գործոններով, սակայն տնտեսական մարտահրավերները գլխավորում են ցուցակը: Ավելի վաղ ինտերնետի դարաշրջանում Craigslist-ը փոխարինեց դասակարգված գովազդները, որոնք նախկինում ֆինանսավորում էին թերթային լրագրությունը: Հետո եկան թվային մեծ հարթակները, որոնք վերջնական մեխերը դրեցին ավանդական գովազդային մոդելի դագաղում։ Եկամուտներից սոված տեղական լրատվականները ստիպված են եղել աշխատանքից հեռացնել անձնակազմին, կրճատել լուսաբանման տարածքները կամ ընդհանրապես դադարեցնել իրենց գործունեությունը:
Ի՞նչ ազգային անվտանգության սպառնալիք ունի ԱՄՆ-ը
Ըստ Pew Research-ի՝ ԱՄՆ-ում տեղական լրատվության բաժնի աշխատակիցների թիվը 2008-ից 2020 թվականներին ընկել է 57%-ով, ինչի արդյունքում հազարավոր «ուրվական թերթեր» են հայտնվել, որոնք հազիվ են լուսաբանում իրենց սեփական համայնքները: Տեղական փոքր թերթերը պարզապես չունեն այն մասշտաբը, որպեսզի մրցեն թվային գովազդային հսկաների դեմ, ինչպիսիք են Google-ը և Facebook-ը:
Լրատվական ոլորտի կոնսոլիդացիան նույնպես դեր է խաղացել տեղական լրագրության անկման մեջ: Վերջին տարիներին շատ ավելի փոքր թերթեր դարձել են ավելի մեծ կոնգլոմերատների մաս, որոնք ամբողջությամբ կենտրոնացած են շահույթի վրա (սովորաբար տեղական հաշվետվությունների հաշվին): Արդյունքում, լուրերի լուսաբանումը համասեռացվել է, և տեղական խնդիրների լուսաբանումը տուժել է, և խմբագրական որոշումները կայացվում են կորպորատիվ մակարդակով, այլ ոչ թե տեղում լրագրողների կողմից:
Անշուշտ պետք է ասել, որ տեղական լրագրությունը կենսական նշանակություն ունի` տեղեկացնելու քաղաքացիներին կառավարության որոշումների կայացման, համայնքային իրադարձությունների և տեղական խնդիրների մասին, որոնք առավել անմիջականորեն կազդեն նրանց վրա: Ավանդական տեղական թերթը ծառայում էր որպես պահակ՝ պատասխանատվության ենթարկելով տեղական պաշտոնյաներին և նպաստելով հանրային ներգրավվածությանը: Առանց տեղական լրագրության քաղաքացիները դառնում են ավելի քիչ տեղեկացված, իսկ կոռուպցիան ավելի հավանական է դառնում, ինչը հանգեցնում է ընտրողների մասնակցության նվազմանը և ժողովրդավարական ինստիտուտների քայքայմանը:
Ավելի վատ, վստահելի տեղեկատվության բացակայությունը թույլ է տալիս տարածել ապատեղեկատվություն, ասեկոսեներ և դավադրության տարօրինակ տեսություններ, որոնք էլ ավելի են խաթարում վստահությունը ժողովրդավարական գործընթացի նկատմամբ:
Տեղական լրագրության անկումը նույնպես նպաստել է քաղաքական բևեռացմանն ավելի լայն առումով: Քանի որ տեղական թերթերի քանակն ու ազդեցությունը նվազում է, քաղաքացիներն գնալով ավելի են ապավինում ազգային լրատվական ծառայություններին, որոնք հակված են ավելի կուսակցական լինել:
Բայց դա չպետք է լինի այսպես։ Շահույթ չհետապնդող լրատվական կազմակերպությունները, համայնքի կողմից աջակցվող լրագրությունը և անդամակցության վրա հիմնված մոդելներն առաջացել են որպես հնարավոր այլընտրանքներ ավանդական գովազդի վրա հիմնված մոտեցմանը(to the traditional advertising-driven approach): Այս մոդելների մեծ մասը հիմնված է համայնքի ներգրավվածության և բարեգործական աջակցության վրա, և նոր ընդունվողներն արդեն կարևոր են դարձել տեղական լրագրության համար շատ ոլորտներում:
Եվրոպայի մարող ժողովրդավարությունը
Օրինակ, մեկ տասնամյակի ընթացքում ոչ առևտրային CalMatters-ը Կալիֆորնիայի նահանգային քաղաքականությունը և այլ հարցեր լուսաբանող լրագրողների անձնակազմը հասցրեց 40-ի՝ ապահովելով կարևոր տեղեկատվություն և հաշվետվողականություն աշխարհի հինգերորդ խոշոր տնտեսության համար:
Ավելին, բազմաթիվ համայնքային հիմնադրամներ դարձել են տներ լրագրողական դրամահավաքի, որոշ դեպքերում նաև լրագրողների համար: Ավելի մեծ հիմնադրամներն աջակցում են լրագրողներին, ովքեր լուսաբանում են իրենց հետաքրքրության ոլորտները՝ սկսած կլիմայի փոփոխությունից և կրթությունից մինչև անհավասարություն: Վերջին տասնամյակի ընթացքում ԱՄՆ-ում լրագրության վրա բարեգործական ծախսերը գրեթե քառապատկվել են՝ հասնելով տարեկան ավելի քան 250 միլիոն դոլարի: Միայն TheGuardian.org-ն ունի ավելի քան մեկ տասնյակ ֆինանսավորողներ, որոնք տրամադրում են տարեկան առնվազն 500,000 դոլար:
Բայց շատ ավելին է պետք։ Սթիվ Ուոլդմանը( Steve Waldman), Rebuild Local News-ի նախագահ և Report for America-ի համահիմնադիրը, գնահատում է, որ տեղական լրագրությունը վերականգնելու համար տարեկան կարժենա 1,5 միլիարդ դոլար (տարեկան 60,000 դոլար աշխատավարձով մոտավորապես 25,000 թղթակից աշխատանքի ընդունելով): Թեև դա էական է, այն հավասար է դաշնային կառավարության ծախսերի ընդամենը 0,02%-ին, կամ ամսական 50 ցենտից պակաս մեկ ամերիկացու համար: Համեմատության համար նշենք, որ ԱՄՆ-ում կա մոտ 700 բարձրագույն ուսումնական հաստատություն, որոնց ֆոնդը գերազանցում է 1 միլիարդ դոլարը:
Այս ֆինանսավորման բացը լրացնելու համար, հավանաբար, անհրաժեշտ է ավելի լայն հանրային ֆինանսավորում: Ներկայումս ԱՄՆ կառավարությունը մեկ անձի համար ծախսում է ընդամենը 3,16 դոլար հանրային լրատվամիջոցների վրա։ Մինչդեռ Գերմանիայի նման երկիրը մեկ շնչին բաժին ընկնող ավելի քան 142 դոլար է ծախսում հանրային լրատվամիջոցների վրա:
Որոշ նահանգներ և տեղական ինքնակառավարման մարմիններ արդեն տրամադրել են լրացուցիչ ֆինանսավորում:
Քննարկվել են այլ համարձակ լուծումներ, սակայն կանգ են առել:
Նման միջոցները կարող են անփոխարինելի լինել: Տեղական լրագրությունը կենսական դեր է խաղում ժողովրդավարության պաշտպանության գործում: Բայց երկուսն էլ պաշտպանելու համար մեզ հրատապ անհրաժեշտ է ավելի շատ բիզնես նորարարություն, բարեգործական ներդրումներ և անկախ լրատվամիջոցների հանրային աջակցություն:
