Որքա՞ն ժամանակ է Արևմուտքը անտարբեր հետևելու Սիի գործողություններին

Handelsblatt-ի լրագրողուհին ակնարկում է, որ վաղուց ժամանակն է, որ Արեւմուտքը «զբաղվի» Չինաստանի առաջնորդ Սի Ծինպինով, ով բարեկամացել է Ռուսաստանի հետ։

Սի Ծինփինը շարունակում է անվերապահորեն աջակցել Պուտինին։ Այնուամենայնիվ, այդ հանգամանքում նա սխալվում է` թերագնահատելով արևմտյան ժողովրդավարությունների կարևորությունը Չինաստանի համար:

Չինաստանի նախագահ Սի Ծինպինի եռօրյա այցը Կենտրոնական Ասիա հատկանշական է առնվազն երկու պատճառով։ Առաջին հեթրին, Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինի և Սիի հանդիպումը Շանհայի համագործակցության կազմակերպության (ՇՀԿ) հանդիպումների շրջանակում երկու քաղաքական գործիչների միջև առաջին ուղիղ շփումն էր Ուկրաինայում ռազմական գործողությունների մեկնարկից ի վեր:

Նա չէր հավատում արևմտյան լրատվամիջոցներին

Պուտինն ու Սին վստահեցրել են միմյանց փոխադարձ նվիրվածության մեջ, Սին Պուտինին անվանել է «հին ընկեր»։ Սա նշանակում է, որ Պեկինը մտադիր է շարունակել անվերապահորեն աջակցել Պուտինի կուրսին, չնայած արևմտյան ԶԼՄ-ների հաղորդագրություններին Ուկրաինայում ռուսական վայրագությունների մասին: Չինաստանի համար մինուսների շարքին ավելացնենք նաև Ռուսաստանի կողմից Ուկրաինայում առկա ռազմական ակնհայտ խնդիրները։ Թվում է, թե Սին պարզապես չի վստահում արևմտյան լրատվամիջոցներին:

Բայց նույնիսկ այս դեպքում Սի Ծինպինը պետք է հստակ գիտակցի, որ Պուտինի հետ եղբայրանալը և նրա գործողություններին աջակցելը կարող է լրջորեն վնասել իր կապերին Եվրոպայի և ԱՄՆ-ի հետ: Այս ռիսկը չի կարելի թերագնահատել, քանի որ արևմտյան շուկաները շարունակում են շատ կարեւոր դեր խաղալ Չինաստանի համար։ Ավելին, արդեն երկրորդ համաշխարհային տնտեսությունն այժմ ծանր ժամանակներ է ապրում, ուստի դժվար չի լինի պատիժ գտնել այս չինական տնտեսության համար։

Այն, որ Սին ընտրեց Ղազախստանն ու Ուզբեկստանը համաճարակի սկզբից ի վեր իր առաջին արտասահմանյան ուղևորության համար՝ մասնակցելով Շանհայի համագործակցության կազմակերպության հանդիպմանը, համաշխարհային հանրության համար շատ վտանգավոր գործընթացի ցուցանիշ է։ Սին ընտրեց հակաարևմուտքը։

ՇՀԿ-ն, բացի Ռուսաստանից և Չինաստանից, ներառում է Հնդկաստանը, Ղազախստանը, Ղրղզստանը, Պակիստանը, Ուզբեկստանը և Տաջիկստանը: Կազմակերպության անդամ երկրները չեն թաքցնում, որ իրենց դաշինքն ունի հակաարևմտյան ուղղվածություն։

Չինաստանը ձգտում է առաջատար դեր ստանձնել կազմակերպությունում: Բայց արդյոք նա կկարողանա միավորել այդքան տարբեր շահեր ունեցող երկրներ, հայտնի չէ։ Այնուամենայնիվ, ԱՄՆ-ն և Եվրոպան պետք է ուշադիր լինեն: Չինաստանը պատրաստվում է ստեղծել մի աշխարհ, որտեղ ավտոկրատ պետությունները կաջակցեն և կլեգիտիմացնեն միմյանց:

Հեղինակ՝ Դանա Հայդե