Եվրոպական որ երկրներն են ամենաշատը տուժում էներգետիկ ճգնաժամից
Այս ձմեռը Եվրոպայում ցուրտ ու մութ է լինելու, գրում է Economist-ը։ Առաջնորդ երկրները արագ արձագանքել են ճգնաժամին, բայց ռիսկի են դիմում ավելի շատ վնաս հասցնել, քան օգուտ: Ուզենք, թե չուզենք, տարածաշրջանի տնտեսական հեռանկարը մռայլ է:
Մոտենում է ձմեռը, և էներգետիկ ճգնաժամն ավելի ուժեղ է զգացվում Եվրոպայում։ Սպառողները մտահոգված են, թե ինչպես չսառեն: Ըստ հարցումների՝ ձեռնարկությունները գնալով ավելի են տուժում էներգակիրների կտրուկ գնաճից և պահանջարկի անկումից։ Բալթիկ ծովում գազատարների ենթադրյալ դիվերսիաները, հավանաբար Ռուսաստանի կողմից, ցույց տվեցին, թե որքան խոցելի են մնում էներգակիրների մատակարարումները Եվրոպա։ Այս ամենը տնտեսական խնդիրներ է խոստանում։ Հոկտեմբերի 11-ին ԱՄՀ-ն իջեցրեց եվրոգոտու 2023 թվականի աճի կանխատեսումը մինչև 0,5% (հիշենք, որ տարեսկզբին այն կազմում էր 2,5%)։ Սպասվում է, որ Մեծ Բրիտանիայի տնտեսությունը կաճի ընդամենը 0,3%-ով։ Տնտեսական համագործակցության և զարգացման կազմակերպությունը, որը ներառում է հիմնականում հարուստ երկրներին, նախորդ ամիս կանխատեսել էր նույնիսկ ավելի ցածր թվեր:
Գազի և էլեկտրաէներգիայի հնարավոր ընդհատումների անմիջական հետևանքը էներգատար արդյունաբերության ժամանակավոր դադարեցումն է, մասնավորապես՝ քիմիական գործարանների և ծանր արդյունաբերության։ Ամենաշատը տուժում են այն երկրները, որտեղ հեղուկ բնական գազ ներկրելու կարողությունների պակաս կա (օրինակ՝ Գերմանիա), և դեպի ծով ելք չունեցող երկրներ, որոնք նախկինում մեծապես կախված էին Ռուսաստանի գազի մատակարարումից (օրինակ՝ Չեխիա և Սլովակիա): Էլեկտրաէներգիա ներմուծող խոշոր երկրները նույնպես կարող են վտանգի տակ հայտնվել, եթե ընդհատումները դուրս գան Եվրոպայի սահմաններից:
Էլեկտրաէներգիայի անջատման երկրորդական ազդեցությունը միայն կխորացնի ընդհանուր ցավը: Գազի համաշխարհային մատակարարումները կսահմանափակվեն մինչև 2024 թվականը, ինչն անխուսափելիորեն կհանգեցնի գների բարձրացման։ Սա կհարվածի տնային տնտեսությունների եկամուտներին և կնվազեցնի պահանջարկը տնտեսությունում: Էներգիայի ծախսերը նվազեցնելու համար ձեռնարկությունները կարող են կրճատել արտադրությունը. հետագայում այդ որոշումները կտարածվեն մատակարարման բոլոր շղթաներով և կտարածվեն այլ ոլորտներում և նույնիսկ երկրներում: Օրինակ, Գերմանիայում՝ Եվրոպայի արդյունաբերական սրտում, անկումը կազդի նրա մատակարարների վրա Կենտրոնական և Արևելյան Եվրոպայում:
Եվրոպական առաջնորդները արագ արձագանքեցին ճգնաժամին, բայց ռիսկի են դիմում ավելի շատ վնաս հասցնել, քան օգուտ: Քաղաքական գործիչները փորձում են պաշտպանել ընտանիքներին և բիզնեսին էներգակիրների թանկացումից՝ գնային շեմերով և տնտեսական աջակցությամբ: Սակայն միջոցները, որոնք նվազեցնում են էներգիայի խնայողության խթանները, կարող են բարձրացնել էներգիայի գները բոլորի համար և սրել պակասորդի վտանգը: Այսպիսով, ամեն դեպքում, Եվրոպայի տնտեսական հեռանկարը մռայլ է:
