Եվրոպայի գոյաբանական ընտրությունը

Հաշվի առնելով Թրամփի վարչակազմի վերաբերմունքը տրանսատլանտյան հարաբերությունների նկատմամբ՝ Եվրոպան կանգնած է էկզիստենցիալ ընտրության առաջ՝ մտնել գլոբալ խաղի մեջ միասնական, որպես ծանր քաշային մրցակից, կամ դատապարտել իրեն մարգինալացման: Բարեբախտաբար, առաջին տարբերակն արդեն իսկ Եվրամիության հնարավորությունների սահմաններում է: Այս մասին գրում է հոդվածի հեղինակ Ռադոսլավ Սիկորսկին project-syndicate-ում։

• ԱՄՆ-ի առաջնահերթությունների տեղաշարժը. Հեղինակը ընդգծում է ԱՄՆ պաշտոնյաների հայտարարությունները, որոնք ցույց են տալիս եվրոպական անվտանգության վրա առաջնային կենտրոնացումից հեռանալը՝ գլոբալ պատասխանատվությունների և ներքին սահմանափակումների պատճառով։
• Եվրոպական ինքնուրույնության անհրաժեշտությունը. Հաշվի առնելով այն հավանականությունը, որ ԱՄՆ-ը կարող է ավելի քիչ ներգրավված լինել եվրոպական անվտանգության հարցերում, հեղինակը պնդում է, որ Եվրոպան պետք է պատրաստ լինի ինքն իրեն պաշտպանել։
• Եվրոպայի պաշտպանական ջանքերի աճը. Հոդվածում ընդունվում է 2016 թվականից ի վեր ՆԱՏՕ-ի եվրոպական անդամների կողմից պաշտպանական ծախսերի զգալի աճը և պաշտպանության ոլորտում ԵՄ-ի աճող համագործակցությունը։
  

  Ի՞նչն է բաժանում Արևմուտքը

• Ուկրաինայի պատերազմը որպես կատալիզատոր. Ուկրաինայում շարունակվող պատերազմը ներկայացվում է որպես հստակ սպառնալիք, որը պահանջում է ավելի ուժեղ եվրոպական պաշտպանական դիրքորոշում։
• Հակամարտության բնույթը. Հեղինակը Ուկրաինայի պատերազմը բնութագրում է որպես «գաղութային պատերազմ», ինչը ենթադրում է լուծման հնարավոր երկարաժամկետ ժամանակահատված։
• Եվրոպական ուժեղ պաշտպանության հանդեպ հանրային աջակցությունը. Հեղինակը մեջբերում է Եվրոպական հանձնաժողովի տվյալները, որոնք ցույց են տալիս պաշտպանության և անվտանգության ոլորտում ԵՄ-ի ավելի մեծ դերի հանդեպ հանրության ուժեղ աջակցությունը։
• Եվրոպայի ֆինանսական հնարավորությունները. Հեղինակը նշում է, որ Ուկրաինային տրամադրվող ներկայիս աջակցության մակարդակը, չնայած զգալի լինելուն, դեռևս ԵՄ-ի ընդհանուր ՀՆԱ-ի փոքր մասն է, ինչը ենթադրում է հետագա ներդրումների հնարավորություն։
• Նպատակը՝ ավելի ուժեղ տրանսատլանտյան հարաբերություններ. Ավելի ուժեղ եվրոպական պաշտպանության վերջնական նպատակը տրանսատլանտյան դաշինքը չխաթարելն է, այլ Եվրոպան դարձնել ԱՄՆ-ի համար ավելի ընդունակ և հուսալի գործընկեր։

Ըստ էության, հեղինակը հզոր փաստարկ է ներկայացնում եվրոպական ազգերի կողմից սեփական անվտանգության համար ավելի մեծ պատասխանատվություն ստանձնելու օգտին՝ փոփոխվող գլոբալ լանդշաֆտում, որտեղ ԱՄՆ-ը միշտ չէ, որ կարող է լինել եվրոպական խաղաղության հիմնական երաշխավորը։