ԱՄՆ-ի չի գալիս. ինչպես է Եվրոպան պաշտպանելու սեփական տարածքը

Հիմնական խնդիրը՝ Եվրոպայի կախվածությունը ԱՄՆ ռազմական լոգիստիկայից:

• Պատմական ռազմավարություն: ՆԱՏՕ-ի պաշտպանական ռազմավարությունը միշտ հիմնված է եղել այն բանի վրա, որ եվրոպական ուժերը պահում են նախնական գիծը, մինչդեռ ԱՄՆ-ի հսկայական ռեսուրսները (զորքեր, տեխնիկա, պաշարներ) մոբիլիզացվում և տեղափոխվում են Ատլանտյան օվկիանոսով։
• Ենթակառուցվածքների համապատասխանեցում: Եվրոպական տրանսպորտային ենթակառուցվածքը (Ռոտերդամի/Անտվերպենի նման նավահանգիստներ, երկաթուղիներ, ճանապարհներ) հիմնականում կառուցվել կամ արդիականացվել է Սառը պատերազմի ընթացքում՝ հաշվի առնելով արևմուտքից արևելք ամրապնդման այս մոդելը՝ ենթադրելով ԱՄՆ-ի ժամանումը։ Ներկայումս մշակվող ռազմավարական միջանցքները դեռևս հետևում են այս տրամաբանությանը։
• Եվրոպական միջոցների պակաս: Եվրոպան զգալիորեն զուրկ է ռազմական շարժունակության կարևորագույն կարողություններից, որոնք տրամադրում է ԱՄՆ-ն.
  • Ծանր տրանսպորտային ինքնաթիռներ և ռազմական բեռնատար նավեր։
  • Ծանր զրահատեխնիկայի (տանկեր և այլն) տեղափոխման համար նախատեսված մասնագիտացված տրանսպորտ։
  • Բեռնման հիմնական սարքավորումներ, որոնք կարող են կորսվել ԱՄՆ բազաների փակման դեպքում (օրինակ՝ Ռամշտայն)։
  • Տեխնիկայի և պաշարների առաջ տեղակայված լայնածավալ պահեստներ։
• ԱՄՆ համակարգերից կախվածություն:
  • Եվրոպայում ՆԱՏՕ-ի վառելիքային ցանցերը հիմնականում ֆինանսավորվում են ԱՄՆ-ի կողմից։
  • Կարևոր հետախուզական, հսկողության (հատկապես արբանյակային) և կիբերպաշտպանության կարողությունները մեծապես կախված են ԱՄՆ-ից։
  • Փոխգործունակության ստանդարտները հաճախ սահմանվում են ԱՄՆ-ի կողմից։

Ներքին եվրոպական մարտահրավերներ:

• Ենթակառուցվածքային թերություններ: Նույնիսկ առանց ԱՄՆ-ից կախվածության, Եվրոպայի սեփական ենթակառուցվածքը խնդիրներ է ստեղծում.
  • Երկաթուղային ցանցերը նախատեսված չեն արագ, լայնածավալ ծանր ռազմական տրանսպորտի համար (թույլ կամուրջներ, նեղ թունելներ, կտրուկ շրջադարձեր)։
  • Ճանապարհներն ու կամուրջները հաճախ չեն կարող դիմակայել ժամանակակից ծանր տանկերի քաշին (օրինակ՝ 70-75 տոննա), և սահմանափակումները նշող ցուցանակները հաճախ բացակայում են։
• Համակարգման խնդիրներ:
  • Խաղաղ ժամանակ բյուրոկրատիան (թույլտվություններ, ազգային կանոնակարգեր) խոչընդոտում է տեղաշարժը։
  • Չկա միասնական եվրոպական կառույց, որն ունենա ամբողջական պատկերացում կամ լիազորություն՝ համակարգելու համաեվրոպական ռազմական տեղաշարժերը ՆԱՏՕ-ի կառուցվածքից դուրս։
  • Գերմանիայի Ուլմ քաղաքում գտնվող ՆԱՏՕ-ի Համատեղ Աջակցման և Ապահովման Հրամանատարությունը (JSEC) ունի լավագույն տեսլականը, բայց գործում է Եվրոպայում դաշնակից ուժերի գերագույն հրամանատարի (SACEUR) ենթակայության տակ, որն ավանդաբար ամերիկացի գեներալ է։ JSEC-ի (ՆԱՏՕ) և ԵՄ-ի միջև համակարգումը նկարագրվում է որպես «անհամաչափ»։

Ներկայիս ջանքերը և դրանց սահմանափակումները:

• JSEC-ի նախաձեռնություններ: JSEC-ն աշխատում է երկրների հետ՝ սահմանելու պահանջները, բացահայտելու կարևոր ենթակառուցվածքները և խթանելու ճկունությունը։
• ԵՄ գործողություններ: ԵՄ-ն բարելավումներ է նախատեսում (շարժունակության նոր հաղորդագրություն 2025թ.-ին, ֆինանսավորում ReArm Europe-ի միջոցով, խոչընդոտների վերացում՝ կամուրջներ/թունելներ/նավահանգիստներ, կանոնակարգերի պարզեցում)։ Բացահայտվել են մոտ 500 «թեժ կետ» հանդիսացող նախագծեր։
• Ազգային նախաձեռնություններ: Լիտվայի նման երկրները ԵՄ ֆինանսավորում են փնտրում կոնկրետ նախագծերի համար (օրինակ՝ Սուվալկիի միջանցքի հետ կապված)։
• Հիմնարար թերություն: Չնայած այս ջանքերին, հիմքում ընկած ենթադրությունը մնում է այն, որ ԱՄՆ-ն ներգրավված կլինի։ Պլանավորումը կենտրոնանում է ավանդական արևմուտքից-արևելք ուժեղացմանը նպաստելու վրա՝ հնարավոր պատրաստելով Եվրոպային «սխալ հակամարտության», եթե ԱՄՆ-ն տանը մնա։

Եզրակացություն տեքստից:

Եվրոպան բախվում է կրիտիկական խոցելիության՝ լոգիստիկայի և համալրման համար ԱՄՆ-ի ռազմական աջակցությունից իր խորը կախվածության պատճառով։ Թեև քայլեր են ձեռնարկվում Եվրոպայում ռազմական շարժունակությունը բարելավելու ուղղությամբ, այդ ծրագրերը հիմնականում կախված են ամերիկյան շարունակական հանձնառությունից, որը տեքստում ներկայացվում է որպես գնալով անորոշ դարձող։