Ինչպես է թվային աշխարհը փոխակերպում ներկայիս քաղաքականությունը

Adobe Stock Photos

Վերջին տարիներին Թվային հանրային կառուցվածքի (ԹՀԿ) հայեցակարգը զգալի ուշադրություն է գրավել միջազգային հանրության, այդ թվում՝ ՄԱԿ-ի և G20-ի կողմից՝ որպես զարգացման քաղաքականության նոր պարադիգմ: Սակայն ԹՀԿ-ի ռիսկերի ըմբռնումը շատ կարևոր է դրա հնարավոր օգուտների իրագործումն ապահովելու համար: Այս մասին գրում է հոդվածի հեղինակ Կարլ Գահնբերգը project-syndicate-ում։

Ռիսկերը բխում են այն փաստից, որ «թվային հանրային ենթակառուցվածքը» չունի հստակ սահմանում: Տերմինը ներառում է բազմաթիվ թվային տեխնոլոգիաներ, որոնք ծառայում են որպես տնտեսական և սոցիալական ենթակառուցվածք՝ թվային նույնականացման և վճարային համակարգերից մինչև տվյալների փոխանակում և առողջապահական ծառայություններ: Այնուամենայնիվ, որպես քաղաքականության նախաձեռնություն, ԹՀԿ-ն վերաբերում է այս տեխնոլոգիաների օգտագործման անորոշ տեսլականին հանրային շահերին ծառայելու համար: Սա կարող է հանգեցնել նրան, որ ինտերնետը և տեխնոլոգիական նորարարությունները աշխատեն բոլորի համար, կամ նույնքան հեշտությամբ դրանք վերածեն քաղաքական վերահսկողության գործիքների:

ԹՀԿ-ի վերաբերյալ քննարկումներում քաղաքականություն մշակողները հաճախ մատնանշում են դեպքեր, որոնք ընդգծում են, թե ինչպես կարող են տեխնոլոգիան և կապը խթանել զարգացմումը: Նրանք հաճախ նշում են Հնդկաստանի վճարումների միասնական ինտերֆեյսը, որն ընդլայնել է ֆինանսական ընդգրկումը և կրճատել թվային գործարքների ծախսերը իր հարյուր միլիոնավոր օգտատերերի համար:

2025 թվականի համաշխարհային տնտեսության ելակետային սցենար

Հասկանալի է նաև, որ նման ենթակառուցվածքը պետք է կառուցվի Թվային հանրային ապրանքների (DPGs) միջոցով․ մի հայեցակարգ, որը ներառում է բաց կոդով ծրագրակազմ, բաց ստանդարտներ և այլ ոչ գույքային բաղադրիչներ: Այս սահմանումը մասամբ նպատակ ունի դիրքավորել ԹՀԿ-ները «հանրության համար», բայց նաև ուժեղացնել մրցակցությունը և մեղմել ուժի կենտրոնացումը համաշխարհային թվային տնտեսությունում:

Վերջապես, կողմնակիցները նշում են, որ ԹՀԿ-ն կարող է ամրապնդել միջազգային համագործակցությունը, մասնավորապես, քանի որ մոտենում է Տեղեկատվական հասարակության համաշխարհային գագաթնաժողովի (WSIS) 20-ամյա վերանայումը: ՄԱԿ-ի այս կարևոր նախաձեռնությունը հիմք է ստեղծել երկրների համար՝ համագործակցելու թվային զարգացման ուղղությամբ: Չնայած ավտորիտար պետությունները նախկինում ձգտել են ավելի մեծ վերահսկողություն հաստատել ինտերնետի կառավարման վրա այս բանակցությունների ընթացքում, ԹՀԿ-ի խթանման վրա կենտրոնանալը կարող է խուսափել այս քաղաքականացված բանավեճից և փոխարենը խթանել կառուցողական օրակարգ՝ կամրջելու թվային տարաձայնությունները:

Դնել նման ոչ հստակ հասկացության վրա քաղաքականության հիմքում էական ռիսկեր է պարունակում: Իդեալում, կառավարությունները կհրավիրեն այլ շահագրգիռ կողմերի՝ ԹՀԵ-ի համար բարենպաստ միջավայր ստեղծելու և օգտագործողների իրավունքներն ու շահերը պաշտպանելու համար:

Այնուամենայնիվ, հեշտ է պատկերացնել, որ որոշ կառավարություններ իրենց շահերը վեր դասելու են քաղաքացիական ազատություններից և հիմնարար իրավունքներից՝ օգտագործելով այս ենթակառուցվածքը հսկողության և թիրախավորման համար՝ իրավապահների կամ ազգային անվտանգության անունից:

Ավելին, չնայած շատ կողմնակիցներ հուսով են, որ ԹՀԿ-ն կարող է չեզոքացնել Big Tech-ի հզորությունը, այն նաև կապված է թվային ինքնիշխանության պատմությունների հետ, որոնք կարող են նպաստել ինտերնետի մասնատմանը, որը համակարգային սպառնալիք է գլոբալ հաղորդակցությունների համար: Օրինակ, կարելի է պատկերացնել սցենարներ, որոնցում որոշ կառավարություններ մարտահրավեր են նետում գլոբալ ինտերնետային ռեսուրսների կառավարման բազմաշահառու մոդելին, ինչպիսիք են IP հասցեները և տիրույթի անունները՝ պատճառաբանելով, որ դրանք կազմում են ԹՀԿ-ի մաս:

Իրականում, մենք վերջերս ականատես եղանք նման բանի Եվրամիությունում, երբ այն առաջարկեց փոփոխություն Էլեկտրոնային նույնականացման, իսկորոշման և վստահության ծառայությունների (eIDAS) կանոնակարգում, որը լիազորություն կտար կառավարություններին պահանջել ճանաչել թվային վկայագրերը, որոնք չեն համապատասխանում խիստ արդյունաբերությանը: ստանդարտները։ Սա վտանգեց խաթարել բրաուզերի անվտանգության համաշխարհային կառավարման մոդելը և կարող էր թույլ տալ եվրոպական կառավարություններին վերահսկել հաղորդակցությունները ինչպես իրենց սահմաններում, այնպես էլ դրանից դուրս:

ԹՀԿ-ի քաղաքականության տեսլականը կշարունակի զարգանալ, և շարունակական քննարկումները, հուսով ենք, կօգնեն բացահայտել և հստակեցնել հետագա հնարավորություններն ու ռիսկերը:

Քանի որ ԹՀԿ-ի հայեցակարգը տարածվում է ՄԱԿ-ի համակարգում և այլ բազմակողմ կազմակերպություններում, դրա հնարավոր առավելությունների և թակարդների վերաբերյալ ակտիվ և տեղեկացված բանավեճը կարևոր կլինի: Հստակ քաղաքականության ուղեցույցներով և պաշտպանություններով մենք կարող ենք օգնել կանխել այս տեխնոլոգիաների վերահսկողության և ճնշումների գործիքներ դառնալը, ապահովել, որ բոլորը օգուտ քաղեն աճող թվային տնտեսությունից և պահել ինտերնետը բաց, գլոբալ կապակցված և անվտանգ: