Տեղի ունեցավ այն, ինչից պետք է զգուշանա ողջ մարդկությունը
Մերձավոր Արևելքում ՄԱԿ-ի կլիմայական գագաթնաժողովից հազարավոր մղոն հեռավորության վրա աշխարհի ամենամեծ սառցաբեկորը շարժվում է առաջին անգամ ավելի քան 35 տարվա ընթացքում: Այս մասին գրում է CNCB-ին:
Գիտնականները կարծում են, որ այս անջատումը Անտարկտիդայից բնական երևույթ էր, բայց ասում են, որ սա վառ հիշեցում է հնարավոր աղետալի հետևանքների մասին, երբ համաշխարհային ծովերի մակարդակը բարձրանում է:
Այսբերգը, որը հայտնի է որպես A23a, հաշվարկվում է, որ ծածկում է գրեթե 4000 քառակուսի կիլոմետր տարածք, ինչը մոտավորապես երեք անգամ մեծ է, քան Նյու Յորք քաղաքը:
Տիեզերքից արբանյակները ուշադիր հետևում են այսբերգի տեղաշարժին այն բանից հետո, երբ այն վերջերս ազատվեց Սպիտակ մայրցամաքից՝ 1986 թվականից ի վեր առաջին անգամ:
Ռոբի Մալլեթը(Robbie Mallett)` ծովային սառույցի գիտնական և Լոնդոնի քոլեջի համալսարանի պատվավոր գիտաշխատողը, ասում է, որ կա մի քանի պատճառ, թե ինչու A23a-ն գրավել է մարդկանց երևակայությունը:
«Մեկն այն է, որ այս այսբերգը չափազանց հսկայական է», — ասել է Մալլեթը CNBC-ին Արաբական Միացյալ Էմիրություններում COP28 կլիմայական համաժողովի ժամանակ:
«Սա ներկայումս աշխարհի ամենամեծ այսբերգն է. վերջերս հետ վերցրեց այդ կոչումը: Եվ դա մի տեսակ փոխաբերություն է, թե որքան զանգված է կրիոսֆերան, որքան մեծ է Անտարկտիդան», — շարունակեց նա: «Այն ուղղակի ապշեցուցիչ մեծ է և հիշեցնում է, թե որքան ռիսկի տակ ենք մենք ծովի մակարդակի բարձրացումից»:
Այսբերգը, որը, ըստ տեղեկությունների, կշռում է մոտ մեկ տրիլիոն մետրիկ տոննա, տեսել են, թե ինչպես է ազատորեն շարժվում Անտարկտիկայի ջրերից այն կողմ՝ դեպի Հարավային օվկիանոս: Ակնկալվում է, որ այն կշարժվի դեպի մի տարածք, որը հայտնի է որպես «այսբերգի ծառուղի»՝ դնելով այն ընդհանուր այսբերգի հետագծի վրա դեպի Հարավային Ջորջիա լեռնային կղզի:
Ենթադրվում է, որ A23a-ի անջատումը եղել է բնական «փորագրության» գործընթացի մաս, սակայն Մալլեն ասում է, որ սառցաբեկորներն աճող արագությամբ կոտրվում են սառցե դարակներից կլիմայական ճգնաժամի պատճառով:
«Ռիսկի թիվ մեկ կատեգորիա»
Նախորդ շաբաթ ՄԱԿ-ի ամենամյա կլիմայական համաժողովի առաջին օրը Համաշխարհային օդերևութաբանական կազմակերպությունը նախազգուշացրեց, որ կլիմայով սնուցվող գրառումների «խլացուցիչ կակոֆոնիան» մարդկությանը ռիսկի տակ է դնում ծովի մակարդակի բարձրացումը զսպող մրցավազքը կորցնել:
Նրա բացահայտումները եկան անմիջապես այն բանից հետո, երբ առանձին զեկույցում ասվում էր, որ եթե երկրները արագ չծրագրեն արտանետումների կտրուկ կրճատում, ապա գլոբալ ջերմաստիճանը կարող է բարձրանալ մինչև 2,5-ից մինչև 2,9 աստիճան Ցելսիուսով (4,5-ից 5,2 աստիճան Ֆարենհայթ):
Սա գրեթե երկու անգամ գերազանցում է 1,5 աստիճանի մակարդակը, որն ըստ ՄԱԿ-ի համարվում է «վերին սահմանը»՝ խուսափելու կլիմայական ճգնաժամի ամենավատից:
«Հստակ ցույց է տրվել, որ Անտարկտիկայի սառցադաշտերի հալվելը արագացել է, և սա հանգուցային կետերից մեկն է, որին մենք պետք է հետևենք», — Դուբայում CNBC-ին ասել է WMO-ի գլխավոր քարտուղար Պետերի Թաալասը(Petteri Taalas):
«Ինձ համար ռիսկի իմ թիվ մեկ կատեգորիան այն է, թե որքան արագ է հալվում Անտարկտիդայի սառցադաշտը», — ասաց Թաալասը:
COP28-ում շուրջ 200 երկրների քաղաքականություն մշակողները ձգտում են հասնել համաձայնության, որը կարող է գլոբալ տաքացումը պահել մինչև 1,5 աստիճան Ցելսիուսի սահմանում: Ջերմաստիճանի այս շեմը լայնորեն ճանաչվում է որպես կրիտիկական:
Աշխարհն արդեն տաքացել է մոտ 1,1 աստիճանով, ասում են գիտնականներ: Սա ավելի քան մեկ դար այրվող հանածո վառելիքի, ինչպես նաև անհավասար և անկայուն էներգիայի և հողօգտագործումից հետո:
«Բևեռները կորոշեն մարդկության վիճակը»
Էքսեթերի համալսարանի կայունության պրոֆեսոր Գեյլ Ուայթմանը(Gail Whiteman) COP28-ում CNBC-ին ասաց, որ աշխարհի ամենամեծ այսբերգը, որը պոկվել է Անտարկտիդայից, ծառայում է որպես «ֆիզիկական հիշեցում, որ այն, ինչ տեղի է ունենում բևեռներում, այնտեղ չի մնում»:
«Այժմ բոլորն անհանգստացած են այս հսկայական այսբերգի համար, և ուր է այն գնալու…, այսպես ասած, խաղը շարունակվում է», — ավելացրեց նա:
«Անտարկտիդան նախկինում դիտվում էր որպես այս քնած հսկա, ոչինչ չէր կատարվում: Պարզապես մեծ էր և իսկապես ցուրտ, դա իմ ոչ գիտական խոսելու ձևն է: Եվ հիմա ծովի սառույցի հիման վրա պարզ է դառնում, որ այն իրականում ապակայունացնող է»:
«Բևեռները կորոշեն մարդկության ճակատագիրը: Քննարկումն այստեղ պետք է լինի բևեռային շրջանների մասին, քանի որ դրանք առաջին հերթին հուշում են, և երբ նրանք դա անում են, հարմարվողականության հարցը դառնում է շատ ավելի կարևոր», — ասաց Ուայթմանը:
«Արկտիկան և Անտարկտիդան շատ հեռու են թվում [COP28-ից], այնպես որ, եթե այս հսկայական այսբերգը կարող է անել մի բան, դա մեզ հիշեցնելն է, որ այնտեղ կան մեծ համակարգեր, և մեր ապագան էապես կապված է դրա հետ», — ավելացրեց նա: