Ինչ է պետք աղքատ երեխաներին
Getty Images Portland Press Herald
Ո՞րն է լավագույն միջոցը օգնելու ավելի ցածր եկամուտ ունեցող երեխաներին բարձրանալ տնտեսական սանդուղքով: Առաջադիմականները ցանկանում են ավելի շատ պետական դոլարներ ծախսել առողջապահության, կրթության, զբաղվածության ծրագրերի և հարկային վարկերի վրա աղքատ ընտանիքների համար, մինչդեռ պահպանողականները շեշտում են ավելի շատ անձնական պատասխանատվության, ամուսնացած ծնողներով կայուն տնային տնտեսությունների և սոցիալական ծախսերի ծրագրերում աշխատանքային խթանների անհրաժեշտությունը:
Աճող ապացույցներ կան, որ երկու կողմն էլ իրավացի է:
Միացյալ Նահանգների Գիտությունների ազգային ակադեմիայի (ԳԱԱ) կողմից հրապարակված զեկույցը` «Միջսերունդների աղքատության նվազեցում» (մենք հեղինակների թվում ենք), առաջարկում է քաղաքականության խիստ վերլուծություն, որը ցույց է տվել՝ օգնել որ աղքատ երեխաներին բարելավել իրենց չափահաս արդյունքները(adult outcomes): Բացի այդ, տնտեսագետ Մելիսա Քիրնիի «Երկու ծնողների արտոնությունը» նոր գիրքը հստակ ապացույցն է այն բանի, որ ամուսնացած երկու ծնողների հետ մեծանալը երեխաների համար կարևոր և երկարատև առավելություններ է ստեղծում իրենց կյանքի ընթացքում:
Անշուշտ, մանկական աղքատությունը էապես նվազել է վերջին երեք տասնամյակների ընթացքում, չնայած նախորդ տարվա զգալի աճին: Այնուամենայնիվ, աղքատ երեխաների մեկ երրորդը (հատկապես աղքատ սևամորթ և բնիկ ամերիկացի երեխաները) դեռևս դառնում են աղքատ մեծահասակներ(ցուցանիշ, որն շատ ավելի բարձր է, քան ոչ աղքատ երեխաների շրջանում):
Ինչպես փաստում է ԳԱԱ-ի ծավալուն փաստաթուղթը, ցածր եկամուտ ունեցող երեխաները տառապում են վատ առողջությունից և ցածրորակ կրթությունից և ավելի բարձր ռիսկի տակ են հանցագործություն կատարելու և բանտարկվելու, ինչը սահմանափակում է արդյունավետ, լավ վարձատրվող չափահաս դառնալու նրանց կարողությունը: Ավելին, սևամորթ երեխաները բախվում են խտրականության և ռասիզմի լրացուցիչ խոչընդոտների, և վիճակագրորեն ավելի հավանական է, որ ներգրավվեն վնասակար վարքագծերի մեջ:
Մենք գիտենք, որ միայն մեկ ծնող ունենալը երեխային զրկում է ծնողական փողից, ժամանակից և էներգիայից, որոնք անհրաժեշտ են նրան հաջողության հասնելու համար, և որ տղաները ավելի շատ են տուժում իրենց հոր բացակայությունից, քան աղջիկները: Այնուամենայնիվ, գնալով ավելի քիչ երեխաներ են մեծանում տանը ամուսնացած երկու ծնողների հետ: Հատկանշական է, որ այս արդյունքներն ու միտումները կտրուկ տարբերվում են ըստ դասերի: Ինչպես ցույց է տալիս Քիրնին, քոլեջի կրթություն ստացած ծնողներից ծնված երեխաների գրեթե 90%-ը մեծանում է տանը երկու ծնողների հետ, մինչդեռ անընդմեջ նվազող քանակի երեխաներ, որոնց ծնողները չունեն քոլեջի աստիճաններ, կարող են նույնը ասել:
Ի՞նչ կարելի է անել ցածր եկամուտ ունեցող երեխաներին օգնելու համար: ԳԱԱ-ի ծավալը բեռնված է ուղղակի ապացույցներով, որ ներդրումները ցածր եկամուտ ունեցող ընտանիքներում, ինչպես նաև նրանց դպրոցներում և թաղամասերում կարող են բարելավել նրանց կյանքի հնարավորությունները: Աղքատ թաղամասերի K-12 դպրոցների ֆինանսավորման ավելացումը և ուսուցիչների ավելի մեծ բազմազանությանն աջակցությունը ցույց են տվել, որ բարելավում են երեխաների արդյունքները, ինչպես նաև բժշկական օգնության և սնուցման շարունակական հասանելիությունն ապահովող ծրագրերը: Նմանապես, ֆինանսական օգնության և աջակցության ավելի լավ ծառայությունները կարող են շատ օգնել քոլեջի աղքատ ուսանողներին, ինչպես նաև բարձրորակ մասնագիտական ուսուցումը:
Այս մարտահրավերը հրատապ լուծում է պահանջում
Ավելին կարելի է անել նաև հավասարման ծնողական կողմում: Ցածր եկամուտ ունեցող տնային տնտեսությունների շրջանում աշխատանքի խթաններն ու եկամուտները բարելավելու լավագույն միջոցը Վաստակած եկամտահարկի վարկի(Earned Income Tax Credit) ընդլայնումն է, որը սուբսիդիա է, որը ցույց է տվել, որ մեծացնում է զբաղվածությունը և ինքնաբավությունը՝ միաժամանակ բարելավելով երեխաների կրթական արդյունքները: Որոշակի լրացուցիչ օգնությունը չաշխատող ծնողներին կարող է օգնել նաև նրանց երեխաներին ժամանակի ընթացքում:
Աղքատ թաղամասերում երիտասարդների հանցագործությունն ու կալանավորումը նվազեցնելու համար մենք պետք է ավելի շատ ներդրումներ կատարենք համայնքային հաստատություններում և արդյունավետ կանխարգելման ծրագրերում, ինչպիսին է Մարդ դառնալը(Becoming a Man): Սա կօգնի ավելի շատ ոստիկաններ դուրս բերել փողոց և ընդլայնել համայնքային ոստիկանությունը. բայց մենք պետք է նաև չխրախուսենք դեռահասներին առաջին անգամ աննշան խախտումների համար արգելափակելու պրակտիկան, քանի որ դա ընդմիշտ վնասում է նրանց կյանքի հնարավորությունները:
Քանի որ ԱՄՆ դաշնային կառավարությունն արդեն գտնվում է հարկաբյուջետային անկայուն հետագծի վրա, սոցիալական շարժունակությունը բարձրացնելու համար նոր ծախսերը իդեալականորեն չեն ֆինանսավորվի ավելի շատ պարտքով: Փոխարենը, բարձր եկամուտ ունեցող տնային տնտեսությունների վրա կատարվող ընթացիկ ծախսերը (ինչպես իրավունքի ծրագրերից, այնպես էլ հարկային օրենսգրքի միջոցով) պետք է վերահղվեն: Բալանսի նման փոփոխությունը ավելի լավ կհամապատասխանեցնի բյուջեն միջսերնդային աղքատության դեմ պայքարին, որը պահպանողականները և առաջադեմները համարում են ազգային կարևոր առաջնահերթություն:
Պահպանողականները իրավամբ կարող են պնդել, որ դաշնային և նահանգային կառավարությունները ավելին անեն՝ շեշտելու ամուսնացած, երկու ծնող ունեցող ընտանիքների առավելությունները երեխաների համար: Բացակայող հայրությունը պարզապես ապրելակերպի ընտրություն չէ. դա ցավ է պատճառում երեխաներին, և վնասը տևում է տասնամյակներ: Բայց ի՞նչ կարելի է անել այս ճակատում։ Մենք պետք է ավելի շատ ջանքեր ներդնենք երիտասարդ զույգերի միջև հարաբերությունների և նրանց դաստիարակության որակը բարելավելու համար:
Կարևոր է, որ ընտրված առաջնորդներն ու մեկնաբանները չպետք է վախենան ասել, որ երկու ամուսնացած ծնողներ ունենալն օգնում է երեխաներին հաջողության հասնել: Մեսիջները կարևոր են: Մեզանից նրանք, ովքեր ազդեցություն ունեն հանրային քննարկումների վրա, պետք է ավելին անեն՝ վերականգնելու սոցիալական նորմը, որ ամուսնությունը կարևոր է երեխաների արդյունքների համար:
Ինչ վերաբերում է աղքատ երեխաներին օգնելուն, եկեք ընդունենք, որ առաջադեմներից և պահպանողականներից յուրաքանչյուրն ունի ճշմարտության կեսն իր կողմում: Ցածր եկամուտ ունեցող երեխաներն արժանի են աղքատությունից փախչելու լավագույն հնարավոր միջոցին, երբ հասնեն հասուն տարիքին: Սա պահանջում է ընդունել, որ երկու կեսը կազմում է մի ամբողջություն:
