Ինչպես դիմակայել համաշխարհային մարտահրավերներին
phototechno/Getty Images
Ոչ ոք չի կասկածում, որ աշխարհի ամենամեծ մարտահրավերներից շատերը, ինչպիսիք են կլիմայի փոփոխության մեղմացումը, ֆինանսական շուկայի կայունության ամրապնդումը և զարգացող և զարգացող տնտեսությունների տնտեսական աճի խթանումը, խորապես փոխկապակցված են: Բազմակողմ համագործակցությունն այսպիսով կհանգեցնի ավելի լավ արդյունքների, քան չհամակարգված ազգային արձագանքները: Պակաս ակնհայտն այն է, թե գլոբալ մարտահրավերներին դիմակայելու բազմաթիվ առաջարկվող մոտեցումներից որն է պետք հետապնդել: Այս մասին գրում են հոդվածի հեղինակներ Վիլյամ Ռ․ Ռոդեսը և Ջոն Լիպսկին project-syndicate-ում։
Բազմակողմ հաստատությունները — մասնավորապես՝ Միավորված ազգերի կազմակերպությունը (ներառյալ Կլիմայի փոփոխության մասին նրա շրջանակային կոնվենցիան), Արժույթի միջազգային հիմնադրամը, Համաշխարհային բանկը, Առևտրի համաշխարհային կազմակերպությունը, Ֆինանսական կայունության խորհուրդը, G20-ը (պարտքի կարգավորման իր ընդհանուր շրջանակով) և բազմակողմ զարգացման բանկերը — տվել են որոշակի դրական արդյունքներ: Բայց առաջընթացը եղել է կարկատանային, և նույնիսկ այս հաստատությունների ամենաջերմ աջակիցները կհամաձայնեն, որ անհրաժեշտ է շատ ավելի համաձայնեցված ջանքեր՝ ապահովված շատ ավելի մեծ ռեսուրսներով, հատկապես ֆինանսական ռեսուրսներով:
Բայց ինչպե՞ս կարող ենք մոբիլիզացնել բավարար ֆինանսավորում մեր առջև ծառացած մարտահրավերներին դիմակայելու համար: Հաշվի առնելով, որ պահանջվող գումարները զգալիորեն գերազանցում են կառավարությունների հասանելի ռեսուրսները, պատասխանի մի մասը պետք է լինի մասնավոր ֆինանսական ներգրավվածության ավելացումը: Կամավոր մասնավոր ներդրումների ներգրավումը, սակայն, մեզանից կպահանջի մշակել ինովացիոն նոր ֆինանսական գործիքներ:
Բարեբախտաբար, Բրետտոն Վուդսի կոմիտեն արդեն պատրաստել է մի շարք կոնկրետ առաջարկներ, որոնք մշակվել և հրապարակվել են իր աշխատանքային խմբերի կողմից, այս հրամայականին համապատասխանելու համար: Ամենավերջին ներդրումը Սուվերեն պարտքի աշխատանքային խմբի զեկույցն է (որի համանախագահներն ենք մենք) պետական պայմանական պարտքային գործիքների (SCDI) ներուժի վերաբերյալ:
SCDI-ները հիմնված են այն գաղափարի վրա, որ հնարավոր է ստեղծել պարտքի ձև, որի դեպքում մարման բեռը տատանվում է՝ կախված վարկառուի միջոցներից: Օրինակ, եթե մի երկիրը, որը կախված է գյուղատնտեսական ապրանքների արտահանումից, բախվի եղանակային պայմանների, որոնք զգալիորեն նվազեցնում են ոլորտի արտադրանքը, ապա իր պարտքերը սպասարկելու նրա կարողությունը լրջորեն կխաթարվի: Սակայն, SCDI-ի դեպքում, նրա պարտքի սպասարկման պարտավորությունները կփոխվեն ըստ պարտքային գործիքի մեջ նշված բանաձևի՝ համապատասխան կլիմայական պայմանները հաշվի առնելու համար:
Եթե այս մոտեցումը լավ կատարվի, ապա այս մոտեցումը կտրուկ կնվազեցնի պարտքի վերակառուցման կամ վերադասակարգման ռիսկը եկամուտների պակասի դեպքում: Շատ կարևոր է, որ SCDI-ները նաև լրացուցիչ եկամուտներ են ապահովում ներդրողներին, եթե արդյունքներն ավելի բարենպաստ են, քան սպասվում էր: Այսպիսով, դրանք կարող են գրավիչ գործիք լինել և՛ վարկատուների, և՛ պարտապանների համար:
