ՄԱԿ-ում թեժ քննարկումներ են
Կիբերհանցագործության դեմ կոնվենցիան նախաձեռնվել է Ռուսաստանի կողմից 2017 թվականին, և տեքստը դրանից հետո առաջընթաց է գրանցել՝ չնայած ԵՄ-ի և ԱՄՆ-ի ընդդիմությանը: Այս մասին գրում է EURACTIV-ը:
Բանակցությունները տևեցին երեք տարի (COVID-19 համաճարակի պատճառով ձգձգումներից հետո): Տեքստը նպատակաուղղված է կիբերհանցագործությունների դեմ պայքարի գլոբալ ջանքերի ուժեղացմանը, մասնավորապես այնպիսի ոլորտներում, ինչպիսիք են երեխաների սեռական բռնության պատկերները և փողերի լվացումը:
Կոնվենցիան այժմ քվեարկության կանցնի ՄԱԿ-ի Գլխավոր ասամբլեայում աշնանը և պետք է ուժի մեջ մտնի ՄԱԿ-ի առնվազն 40 անդամ երկրների կողմից վավերացվելուց հետո:
Այս կոնվենցիան կարող է դառնալ կիբերհանցագործությունների վերաբերյալ առաջին միջազգային կոնվենցիան։ ԵՄ անդամ բոլոր երկրներն արդեն 2001 թվականի Կիբերհանցագործության մասին Բուդապեշտի կոնվենցիայի մասնակիցներ են, բացառությամբ Իռլանդիայի, որը ստորագրել է, բայց դեռ չի վավերացրել այն: Տեքստը բանակցվել է Եվրոպայի խորհրդի շրջանակներում։
Human Rights Watch-ի փոխտնօրեն Դեբորա Բրաունը զգուշացրել է X-ում, որ ՄԱԿ-ի անդամ երկրների կողմից կոնվենցիայի ընդունումը գալիս է «չնայած մարդու իրավունքների առաջատար փորձագետների, ՄԱԿ-ի Մարդու իրավունքների գերագույն հանձնակատարի գրասենյակի, ավելի քան 100 ՀԿ-ների և արդյունաբերության խիստ նախազգուշացումներին»: .
«Ցավոք, [պայմանագիրն] ընդունվեց այսօր», — գրել է Նիք Էշթոն-Հարթը X-ում, ով գլխավորում է Cybersecurity Tech Accord պատվիրակությունը, որը ներկայացնում է ավելի քան 100 տեխնոլոգիական ընկերություններ, այդ թվում՝ HP-ն, Meta-ն և Microsoft-ը: Երկրորդ գրառման մեջ ավելացնելով, որ «պատվիրակները չկարողացան անդրադառնալ Մարդու իրավունքների [Գերագույն հանձնակատարի] գրասենյակի հայտնաբերած թերություններից նույնիսկ մեկին»։
ՀԿ-ները և խոշոր տեխնոլոգիաները վախենում են, որ պայմանագիրը կարող է չարաշահվել որպես պետական հսկողության գործիք:
«Այս պայմանագիրն իրականում ռեպրեսիայի օրինական գործիք է», — ասում է Բրաունը AFP-ի հետ զրույցում, քանի որ «այն կարող է օգտագործվել լրագրողների, ակտիվիստների, ԼԳԲՏ մարդկանց, ազատ մտածողների և այլոց դեմ ճնշում գործադրելու համար սահմաններից դուրս»:
Ավտորիտար վարչակարգերի կողմից չարաշահումների վախի հիմնական դրույթն այն է, որը թույլ է տալիս պետությանը օտարերկրյա իշխանություններից պահանջել հանցագործության էլեկտրոնային ապացույցներ, եթե հանցանքը պատժվում է առնվազն չորս տարվա ազատազրկմամբ՝ համաձայն ներքին օրենսդրության: Պետությունները կարող են նաև տվյալներ պահանջել ինտերնետ ծառայություններ մատուցողներից:
