Իդեալական վայր բանակցությունների համար

Սեպտեմբերի 9-ից 10-ը Հնդկաստանի մայրաքաղաք Նյու Դելիում կանցկացվի G20-ի գագաթնաժողովը։ Կկարողանա՞ն Խմբի անդամ երկրները հաղթահարել այնպիսի հարցեր, ինչպիսիք են հակամարտությունը Ուկրաինայում և ԱՄՆ-ի և Չինաստանի առճակատումը, ինչպես նաև առաջարկել «բաղադրատոմսեր» գլոբալ խնդիրների լուծման համար, ինչպիսին պարենային ճգնաժամն է: Չնայած հանդիպումը կկենտրոնանա բազմակողմ համագործակցության վերականգնման հաջողության կամ ձախողման վրա՝ չպետք է անտեսել ֆորումի դերը երկկողմ բանակցություններում: Այս մասին գրում է հոդվածի հեղինակ Սադամու Նագասավան(Sadamu Nagasawa) ճապոնական լրատվամիջոցում:

Հուլիսի կեսերին G20-ի առաջնորդների օգնականները հավաքվեցին Համպիում՝ Հնդկաստանի հարավում գտնվող գեղատեսիլ գյուղում: Այս հանդիպմանը, որի ընթացքում սկսվել է գալիք գագաթնաժողովում ընդունվելիք հռչակագրի համաձայնեցման գործընթացը, Դելին, որպես նախագահ, առաջարկել է հետաձգել ուկրաինական հարցի քննարկումը։

Մոսկվայի և Կիևի միջև հակամարտության թեմայի փաստաթղթում ներառելը անխուսափելիորեն դժվարություններ կառաջացնի։ Հնդկաստանը կողմ է եղել այս քննարկումը թողնել ապագային՝ օգնականների հանդիպմանը, որը կկայանա սեպտեմբերին կայանալիք գլխավոր գագաթնաժողովից անմիջապես առաջ։ Միջազգային համագործակցության վերականգնման ճանապարհը քարքարոտ է լինելու:

Հնդկաստանի համար ամենակարեւոր խնդիրներից մեկը պարենն է։ Ռուսաստանը կասեցրել է ուկրաինական հացահատիկի փոխադրման վերաբերյալ միջազգային համաձայնագիրը, և դրա հետևանքով անկայունությունը պատել է զարգացող երկրները, այդ թվում՝ Աֆրիկան: Դելիի հեղինակությունը՝ որպես Գլոբալ Հարավի (Զարգացող շուկա և զարգացող երկրներ) ինքնահռչակ դաշնակիցի հեղինակությունը կախված կլինի այս խնդրի լուծումից։

Ճապոնիան, որը նախագահում է G7-ում, մտադիր է աջակցել հնդկական կողմին։ Մայիսին Հիրոսիմայում G7-ի գագաթնաժողովում ընդունվել է պարենային անվտանգության վերաբերյալ վերջնական հայտարարություն՝ հրավիրված կողմերի, այդ թվում՝ Դելիի մասնակցությամբ։ Օգոստոսի սկզբից պարբերաբար անցկացվող օգնականների հանդիպումներում Տոկիոն, ԱՄՆ-ը և Եվրոպան նախապես համաձայնեցնում են իրենց բանակցային քաղաքականությունը էներգետիկ և այլ կարևոր թեմաների շուրջ ՝ ջանքեր գործադրելով կոնսենսուսի համար:

G20-ը բազմակողմ համագործակցության շրջանակ է, որը հիմնականում անհրաժեշտ է տնտեսական հարցեր քննարկելու համար: G20-ի անդամները, որոնց թվում են Արևմտյան տերությունները, ինչպես նաև Չինաստանը, Ռուսաստանը և Հնդկաստանը, կազմում են համաշխարհային ՀՆԱ-ի մոտ 80%-ը։ G20-ի գագաթնաժողովը դեր խաղաց 2008 թվականին ֆինանսական ճգնաժամը զսպելու գործում։

Այնուամենայնիվ, «երբ ճգնաժամը հասավ իր գագաթնակետին, կոնսենսուսն անհնար դարձավ», — ասում է միջազգային քաղաքագետ Յան Բրեմմերը։ Մի կետ, որը կարող է սրել իրավիճակը, Հնդկաստանի առաջարկն է՝ մշտական ​​անդամակցություն տրամադրել Աֆրիկյան միությանը (ԱՄ) G20-ին:

Սև մայրցամաքը բավականին տուժել է պարենամթերքի և էներգակիրների գնաճից՝ պայմանավորված ուկրաինական հակամարտությամբ։ ՀԱՀ-ը ​​G20-ի մի մասն է, սակայն տարածաշրջանի մյուս երկրները պահանջում են իրենց տեսակետների ավելի լայն ներկայացում գլոբալ խնդիրների վերաբերյալ:

ԱՄՆ-ը, Եվրոպան, Ճապոնիան, Չինաստանը և Ռուսաստանը, որոնք ցանկանում են ամրապնդել հարաբերությունները Աֆրիկայի հետ, աջակցել են ԱՄ անդամակցությանը` փորձելով սիրաշահել վերջինիս: Մյուս կողմից, G20-ի բանակցողների շրջանում լուրջ մտահոգություն կա, որ դրա մուտքն էլ ավելի կբարդացնի կարծիքների կոնսոլիդացիան։

Միջազգային հակամարտությունների կարգավորման հարթակ

Չի կարելի թերագնահատել G20-ին, որը, հայտնվելով խաչմերուկում՝ բազմակողմ համագործակցության ոլորտում կոնկրետ արդյունքներ ցույց չտալուց հետո, բարձր մակարդակի երկխոսության արժեքավոր հնարավորություն է ընձեռում: 2022 թվականին Բալիում կայացած միջոցառման ժամանակ ԱՄՆ նախագահ Ջո Բայդենը և Չինաստանի նախագահ Սի Ցզինպինը առաջին անգամ հանդիպեցին անձամբ։

Նման խոսակցությունները կօգնեն լուծել հակամարտությունը և խուսափել անխուսափելի բախումից։