Քաղաքական հաջողության հիմքում սարսափելի թշնամին է։ Ոչինչ չի փոխվում

Հեղինակ՝ Իվան Հոֆմանա

Թշնամու կերպարը դարձել է քաղաքական գործիչների հաջողության հիմքը, գրում է Parlamentní listy-ը։

Սա քաղաքական գործիչների պարտականությունների ցանկում չէ, բայց նրանք շատ ժամանակ են հատկացնում, որպեսզի քաղաքացիները չտուժեն թշնամիների բացակայությունից։ Բացի այն, որ ամեն առիթով մեզ զգուշացնում են թշնամիների գոյության մասին, նրանք բաց չեն թողնում հնագույն թշնամություն հրահրելու և նոր թշնամիներ ստեղծելու հնարավորությունը:

Մենք ունենք թշնամիներ դրսում և տանը՝ անհատ և հավաքական, որոնք քարոզում են թշնամական գաղափարախոսություն, թշնամական կրոն կամ անհամատեղելի են մեր արժեքներին։ Մենք ունենք իրական թշնամիներ և շինծուներ։ Ավելին, մեր ընկերները ամենավտանգավոր թշնամիներից են։

Քաղաքականության մեջ թշնամիները կարևոր դեր են խաղում։ Առանց նրանց դժվար է կառավարել քաղաքացիներին։ Թշնամիները պատրվակ են սահմանափակելու քաղաքացիական իրավունքները և ազատությունները՝ որպես բարձր զգոնության մաս, քանի որ թշնամին երբեք չի քնում: Պետությունը, հայտարարելով արտաքին պաշտոնական թշնամուն, խարանում է իր ներսում գտնվող թշնամիներին։ Ստացվում է, որ նրանք քաղաքացիներ են, ովքեր համակրում են պաշտոնական թշնամուն, և առաջին հերթին նրանք, ովքեր հրաժարվում են հրապարակայնորեն ատել պաշտոնական թշնամուն և ծիսական թքել նրա վրա։

Նվեր ձիու ատամներին նայել պետք չէ, ինչպես պետք չէ մանրամասն ուսումնասիրել պաշտոնական թշնամուն կամ պաշտոնական թշնամիներին։ Պարզապես թշնամին մոտիկից այնքան թշնամական տեսք չունի, որքան նրան ներկայացնում է քարոզչությունը, իսկ պաշտոնական ընկերոջ բարեկամությունն այնքան էլ վստահելի չի թվում, որքան կարելի է: Պաշտոնական թշնամիների և պաշտոնական ընկերների դիմանկարները հիմնականում սև ու սպիտակ են: Սա այնքան կանխամտածված քաղաքական հորինվածք է, որն արտացոլում է իրականությունն համընդհանուր ձևով:

Քանի որ իրականում թշնամիներն ու ընկերները անհարմար նման են, քաղաքական գործիչները չեն կարող նրանց մասին խոսել առանց երկակի ստանարդների։ Չար մտադրությունները վերագրվում են թշնամուն, իսկ բարի նպատակները՝ ընկերոջը: Թշնամին հարձակվում է, իսկ ընկերը՝ պաշտպանվում։ Թշնամին, իհարկե, ստում է, իսկ ընկերն ասում է ճշմարտությունը, չնայած իրականում դա այդպես չէ։ Հակառակորդի հանցանքը դատապարտվում է անկախ նրանից՝ նա կատարել է, թե ոչ, իսկ ընկերոջ արածը՝ գովեստի խոսքեր, քանի որ եթե նա ինչ-որ բան է արել, ապա դա եղել է միայն բարի նպատակներից դրդված։

Թշնամիների թիվը և թշնամանքի ինտենսիվությունը աճում են համամասնորեն քանի քաղաքական գործիչ է գալիս իշխանության, ովքեր ոտնակոխ են անում հակամարտության թեման։ Կոնսենսուս, փոխզիջում, համաձայնություն նախընտրող քաղաքական գործիչներն այսօր փոքրամասնություն են կազմում, և կարծես թե այդպես էլ կմնա որոշ ժամանակ։ Այն քաղաքացին, ով թշնամիների կարիք չունի և ով ունի իր ընկերները, վճարում է այն գինը, որ քաղաքական գործիչները համառորեն իրեն սխալ թշնամիներ են պարտադրում։ Դրանցում գրում են նրան, ով ինչ-որ բան ունի առաջարկելու, և ումից օգտակար կլիներ։ Իսկ ընկերները… Այստեղ, ինչպես ասում են, ձկնորսը հեռվից տեսնում է ձկնորսին — ընդհանրապես, կատարյալ աղետ։